ЛІСОЎСКІ МІХАІЛ ІВАНАВІЧ
Верасень 1916 – красавік 1980
Нарадзіўся ў в. Лаўля, што знаходзіцца ў трох кіламетрах ад в. Пліса Смалявіцкага раёна Мінскай вобласці ў сям’і рабочага-чыгуначніка, дзе быў малодшым сярод братоў і сясцёр.
У пачатковую школу хадзіў у Плісу. Скончыўшы чатыры класы, прадоўжыў вучобу ў мяст. Смалявічы, дзе знаходзілася сямігодка. У школу патрэбна было хадзіць больш як за 10 км., бо ў той час транспарту ніякага не было, але вялікая прага да ведаў і жаданне атрымаць адукацыю дапамагалі пераадоліць цяжкасці.
Потым служыў у Арміі ў г. Махачкале і вучыўся ў мастацкім вучылішчы ў г. Баку. Там ён атрымаў спецыяльнасць мастака.
Да пачатку Вялікай айчыннай вайны Міхась Лісоўскі з’яўляўся супрацоўнікам Смалявіцкай раённай газеты «Шлях калектывізацыі» і тады ж захапіўся вершаскладаннем.
У гады вайны жыў у г. Куйбышаве (Самара). Працаваў на авіяцыйным заводзе мастаком. Там жа ў 1946 г. былі зроблены першыя накіды паэмы «Вечарынка ў Плісе» на рускай мове. Родная Пліса, мабыць, і там яму марылася і снілася.
У пачатку 50-х г., вярнуўшыся ў родныя мясціны, працягваў пісаць вершы. Працаваў настаўнікам малявання ў Пліскай сярэдняй школе, якую пабудавалі ў 1951 г., а потым загадчыкам Пліскай хаты-чытальні.
Асаблівая ўвага ў вершаскладанні аддавалася паэме «Вечарына ў Плісе». Вось адзін з запісаў паэта: «У 1950-х гадах я зноў пісаў «Вечарынку» і многія плісяне тады яе чулі. Цяпер, па просьбе некаторых настаўнікаў, спецыялістаў сельскай гаспадаркі, рабочых, вучняў і проста знаёмых, у тым ліку жанчын, я пераклаў «Вечарыну» на беларускую мову і прыдумаў да яе эпіграф». Першая частка паэмы называлася «Вечарына» і рыхтавалася да друку. Другая частка паэмы называлася «Калектывізацыя», трэццяя – «Вялікая Айчынная вайна» і чацвёртая – «Пліса сучасная».
Трэццяя і чацвёртая часткі, аб якіх так марыў паэт, так і не былі напісаны. Няшчасны выпадак абарваў усе планы і задумы.
Больш за 25 год, М. І. Лісоўскі з’яўляўся членам літаб’яднання пры раённай газеце «Ленінскі заклік», і многія яго вершы друкаваліся на яе старонках. Акрамя таго, вершы Міхася Лісоўскага друкаваліся на старонках рэспубліканскіх выданняў: «Звязда», «Сельская ніва», часопісаў «Вожык», «Прырода і мы».
Свае вершы паэт асабіста паказваў М. Танку, калі ён з І. Шамякіным, А. Якімовічам і І. Шушкевічам быў у Смалявічах у 50-х г. М. Хведаровіч і М. Гамолка таксама давалі свае заўвагі на некаторыя вершы і станоўча адгукаліся на іх.
Вострае, праніклівае слова паэта-сатырыка палюбіла ўся Пліса, яно незвычайна хутка знайшло сцяжынку да сэрца кожнага чытача.